Όταν το σύμπαν συνωμοτεί...

Ο Paulo Coelho ανέφερε κάποτε ότι αν επιθυμείς κάτι πολύ, τότε το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις. Από την άλλη, ο Murphy υποστήριξε πως αν είναι να πάει κάτι στραβά, όντως τα πράγματα θα είναι δυσοίωνα. Ειλικρινά, δεν μπορώ να γνωρίζω τι πραγματικά ισχύει. Αυτό που ξέρω όμως είναι πως πολύ συχνά τυχαίνει να αποκτάμε μία κάποια εμπειρία ή να γνωρίζουμε ένα καινούριο άτομο, και ενώ αρχικά δεν είχαμε έρθει ποτέ προηγουμένως σε επαφή, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αυτή η εμπειρία ή το άτομο αντιστοίχως βρίσκεται και πάλι μπροστά μας. Λες και το σύμπαν πραγματικά συνωμοτεί. Πολλές φορές, τυχαίνει να επιθυμούμε στη ζωή μας την ύπαρξη συγκεκριμένων καταστάσεων ή την εμφάνιση ανθρώπων ορισμένων προδιαγραφών, οι οποίοι, χωρίς καμία προηγούμενη αφορμή ή ένδειξη, εντάσσονται ξαφνικά στο μικρόκοσμό μας, εξυπηρετώντας εν τοιαύτη περιπτώσει την αρχική μας επιθυμία. Σαν μία άλλη, τρίτη δύναμη (το σύμπαν; ο θεός; κάποιο εξωλογικό στοιχείο;) να παρεμβαίνει σκοπίμως την κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλη μέρος και να εκπληρώνει αυτήν, την είτε υπέρτατη είτε τη λιγότερο βαρύνουσας σημασίας επιθυμία. Αυτό ίσως επιβεβαιώνει εν μέρει τη σκέψη του Coelho.
Ωστόσο, όσον αφορά τη θεωρία του Murphy (Murphy's law) δεν μπορώ να συμφωνήσω απολύτως. Προσωπική μου γνώμη είναι πως το αν "θα πάει κάτι στραβά" έγκειται σε μεγάλο βαθμό στην ψυχολογική κατάσταση στην οποία θα βρισκόμαστε. Αν κάτι όντως παρεκκλίνει από το επιθυμητό (αυτό που ο καθένας από εμάς θεωρεί ότι είναι επιθυμητό) , το αν θα συνεχίσει να βρίσκεται εκτροχιασμένο εξαρτάται από τη δική μας ψυχολογία. Παραδείγματος χάριν, όταν κάποιο άτομο συνεχίζει να έχει κακή διάθεση -όπως θα λέγαμε- έπειτα από μία δυσκολία ή "αναποδιά", τότε το πιθανότερο είναι το ίδιο το άτομο να προκαλεί ένα δυσάρεστο κλίμα, το οποίο στη συνέχεια επηρεάζει και όσο άτομα αποτελούν τον περίγυρό του τη δεδομένη στιγμή. Με λίγα λόγια, δεν είναι αναγκαίο να συνεχίσουν να λαμβάνουν χώρα δυσάρεστα γεγονότα μόνο και μόνο επειδή προηγήθηκε αυτών κάποιο άλλο μη αναμενόμενο και μη επιθυμητό συμβάν. Ο ίδιος ο άνθρωπος κρύβει τόση ενέργεια μέσα του με αποτέλεσμα να έχει τη δύναμη να επηρεάσει εύκολα -και χωρίς πολλές φορές να γίνεται κατανοητό- ανθρώπους και καταστάσεις. Και επειδή ακριβώς η δύναμη αυτή δεν γίνεται αντιληπτή, ο καθένας από εμάς (ευάλωτος ων) αποποιείται των ευθυνών και σπεύδει να αποδώσει το λάθος, τη δυσφορία και φυσικά το ατυχές συμβάν σε κάτι επιστημονικώς αποδεδειγμένο ανώτερο από την ίδια του την ύπαρξη, εν προκειμένω το σύμπαν.
Ίσως να έχω λάθος διατυπώνοντας τη συγκεκριμένη σκέψη σχετικά με τη θεωρία του Murphy. Είναι όμως η σκοπιά με την οποία εγώ προσωπικά αντιλαμβάνομαι το συγκεκριμένο ζήτημα. Πάντως σχεδόν σίγουρα συμφωνώ με τη ρήση του Coelho που ειπώθηκε στην αρχή του άρθρου. Θα ήθελα να μου πείτε και εσείς τι υποστηρίζετε πάνω στο παρόν θέμα. Περιμένω και τις δικές σας σκέψεις...