Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Σάββατο 3 Αυγούστου 2013

Πόσα τριαντάφυλλα μπορεί να χωρέσει η αγκαλιά σου;

 Μια αγκαλιά λουλούδια πόσο μεγάλη μπορεί να είναι; Με τα πέταλα, τα αγκάθια, τα φύλλα της... όλα να είναι ξεχωριστά και ιδιαίτερα και όλα μαζί να συνθέτουν το ίδιο... ένα λουλούδι. Τα λουλούδια κοιτάζουν ψηλά προς τον ήλιο, στέκουν όρθια μέχρι να μαραθούν και να γύρουν στο πλάι, όταν πλέον θα φθάνουν προς το τέλος της ζωής τους. Μα ακόμη και όταν μαραίνονται δεν χάνουν την ελπίδα για ζωή, ακριβώς επειδή αναδίδουν μία μεθυστική μυρωδιά, -την τελευταία κατά πάσα πιθανότητα- που παραμένει αειθαλής.
Η ανθρώπινη αγκαλιά πόσο τριαντάφυλλα μπορεί να χωρέσει; Με τα πέταλα, τα αγκάθια, τα φύλλα...;
Τι θα σήμαινε αν κάθε τριαντάφυλλο αντιπροσώπευε και ένα διαφορετικό άνθρωπο; Με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που είναι διαφορετικά, αλλά συνθέτουν το ίδιο;
Η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες φορές επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στις διαφορές που ξεχνάμε ότι όλοι έχουμε την ίδια βάση• ξεκινάμε από το ίδιο σημείο και εξελισσόμαστε με διαφορετικό τρόπο. Δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι. Δεν παύουμε να έχουμε κοινή αφετηρία. Ο δρόμος που ακολουθούμε είναι διαφορετικός, και αυτό γιατί με το ξεκίνημα της ζωής μας κατακλυζόμαστε από ανάγκες τις οποίες καλούμαστε να ικανοποιήσουμε και από ερεθίσματα στα οποία χρειάζεται να προσαρμοστούμε για να επιβιώσουμε (ακόμη και όταν αυτή η "προσαρμογή" είναι δυσλειτουργική, αλλά για κάποιους ιδιαίτερους λόγους φαντάζει στον κάθε άνθρωπο ως μονόδρομος). Θα ήταν τόσο δύσκολο να κοιτάξουμε και εμείς προς τα πάνω τον ήλιο, όπως τα λουλούδια, διατηρώντας ο καθένας μας την ξεχωριστή μυρωδιά του;

Aς μην ξεχνάμε... ο διαφορετικός είναι και ο όμοιός μας... είναι ο άλλος στην αντανάκλαση του καθρέφτη μας... 

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

Μουσική. . .

"Τι παράξενο πράγμα είναι να βλέπει κανείς ένα ολόκληρο είδος -δισεκατομμύρια ανθρώπους- να παίζουν και ν' ακούν συνδυασμούς από νότες δίχως νόημα, να αφιερώνουν μεγάλο μέρος του χρόνου και της πνευματικής τους δραστηριότητας σ' αυτό που αποκαλούν "μουσική" [...] αυτό το πράγμα που λέγεται "μουσική" ασκεί με κάποιον τρόπο επίδραση στους ανθρώπους και διαδραματίζει αποφασιστικό ρόλο στη ζωή τους...".

Μουσικοφιλία, Oliver Sacks, Εκδόσεις Άγρα


Σάββατο 1 Ιουνίου 2013

Όταν το δικαίωμα αποκτά φωνή και η φωνή υπερασπίζεται το δικαίωμα

 Ο Αζέαν Τζόνσον είναι μόλις 9 ετών και ξεσήκωσε το Σικάγο, μιλώντας σε δημόσια διαμαρτυρία για την απόφαση του δημάρχου να προχωρήσει στο κλείσιμο 53 σχολείων, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται και το δικό του. Ο κόσμος τον χειροκρότησε θερμά και μέσα σε παραλήρημα έλεγε ότι θα τον ψηφίσει για δήμαρχο το 2025 ή ακόμη και για πρόεδρο.

"Καλησπέρα ή καλημέρα σας. Το όνομά μου είναι Αζέαν Τζόνσον και πηγαίνω στο Δημοτικό Μάρκους Γκάρβεϊ κι αν κλείσει πρέπει να πάω στο Μάουντ Βέρμον. Ερχομαι λοιπόν ενώπιόν σας σήμερα για να σας μιλήσω για το κλείσιμο του σχολείου μας. Τα παιδιά χρειάζονται ασφάλεια. Ο Ραμ Εμάνιουελ (δήμαρχος του Σικάγου) δεν ενδιαφέρεται για τα σχολεία μας. Δεν ενδιαφέρεται για την ασφάλειά μας. Κανονικά, έπρεπε να επενδύει σε αυτά τα σχολεία και όχι να τα κλείνει. Επρεπε να υποστηρίζει αυτά τα σχολεία και όχι να τα κλείνει... Μαζευτήκαμε, λοιπόν, εδώ σήμερα για να του πούμε ότι δεν είμαστε παιχνίδια και δεν τα παρατάμε. Οχι χωρίς να δώσουμε τη μάχη μας. Λέει ότι δεν υπάρχει κάτι επιπλέον να εξετάσει. Κι όμως. Αυτή είναι μια ρατσιστική συμπεριφορά. Είμαστε μαύροι και είμαστε υπερήφανοι. Είμαστε λευκοί και είμαστε υπερήφανοι. Χωρίς να έχει σημασία το χρώμα ή τι γλώσσα μιλάμε... Δεν μπορεί να κλείνει τα σχολεία μας χωρίς να έλθει ο ίδιος σ' αυτά και να δει από κοντά τι πραγματικά συμβαίνει. Η εκπαίδευσή μας είναι δικαίωμά μας", είπε ο Τζόνσον.
*Πηγή: enet.gr




Πόσο ωραία τα λέει αυτό το αγόρι... Μπράβο, χίλια μπράβο που σε αυτήν την ηλικία έχει κρίση και ρέοντα λόγο! Ελπίζω να καρποφορήσουν οι προσπάθειές τους!

Don't stop believing

Μία φοβερή ακουστική εκτέλεση του "Don't stop believin" των Journey από τον Brendon Urie, τραγουδιστή και κιθαρίστα των Panic! at the disco.

Απολαύστε ;-)