Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Τι γνωρίζουμε για τα όνειρα;

Πολλές φορές όλοι μας, λίγο-πολύ, έχουμε αναφερθεί σε κάποιο όνειρο που είδαμε χθες το βράδυ και μας προβλημάτισε ή σε έναν εφιάλτη που μας τρόμαξε. Τί είναι όμως τα όνειρα;
Σύμφωνα με την επιστημονική άποψη, ως όνειρο θεωρείται η βίωση μίας σειράς εικόνων, ήχων, συναισθημάτων (μία γενικότερη δηλαδή ενεργοποίηση των αισθήσεών μας) κατά τη διάρκεια του ύπνου και ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ύπνου REM. Ο REM - rapid eye movement (εξ ου και το γνωστό συγκρότημα-άσχετο αλλά είπα να το αναφέρω-) θεωρείται το πέμπτο στάδιο του ύπνου, το οποίο χαρακτηρίζεται από γρήγορες κινήσεις των ματιών, ενεργοποιημένα εγκεφαλικά κύματα και βαθεία χαλάρωση των μυών. Και μέσα λοιπόν σε αυτές τις 4 με 5 περιόδους REM που βιώνει ένας ενήλικας, εμφανίζονται τα όνειρα. Γιατί όμως προκύπτουν και τι θέλουν να μας δείξουν;
Υπάρχουν πάρα πολλές θεωρίες σχετικά με τα όνειρα οπότε θα περιοριστώ μονάχα σε 2 πρόσωπα, πολύ γνωστά παγκοσμίως για την προσφορά τους στην επιστήμη της Ψυχολογίας' τον Sigmund Freud και τον Karl Jung. Θα αναφέρω λοιπόν μόνο την κύρια ιδέα τους για τα όνειρα. Από τη μία, ο Freud υποστήριζε ότι κάθε ανθρώπινη πράξη, σκέψη, δράση και αντίδραση(άρα και τα όνειρα) δεν προκύπτουν τυχαία, αλλά πηγάζουν από το ασυνείδητο, το οποίο παραφυλάσσει και έχει τη δυνατότητα -αν δεν το χειριστούμε σωστά- να ανατρέψει την πορεία της ζωής μας, αφήνοντας τα πάθη και τις επιθυμίες να κυριαρχήσουν. Επειδή ακριβώς ''ελέγχουμε" και χαλιναγωγούμε εν μέρει το ασυνείδητο (που απαρτίζεται από ενορμήσεις, ένστικτα, επιθυμίες) στην πραγματική μας ζωή, αυτό εκτονώνεται στα όνειρα κατά τη διάρκεια του ύπνου, συνοδευόμενο από μία γλώσσα συμβολική. Συγκεκριμένα μάλιστα, ο Freud είχε τονίσει πως τα άσχημα όνειρα είναι αυτά που βοηθούν τον εγκέφαλο να δαμάσει τις ανθρώπινες ορμές που εκπορεύονται από ενοχλητικές καταστάσεις και καταστάσεις που προκαλούν άγχος. Από την άλλη τώρα πλευρά, ο Jung, πιστεύοντας και ο ίδιος στην ύπαρξη του ασυνειδήτου, θεώρησε πως τα όνειρα -επειδή ακριβώς συνιστούν ένα παράθυρο στην συνειδητή πλευρά του εαυτού μας- είναι αυτά που μπορούν να δώσουν λύσεις σε ερωτήματα που τίθενται στη διάρκεια της συνειδητής ανθρώπινης κατάστασης.
Γενικότερα, παρατηρούνται πολλές μορφές ονείρων, οι οποίες έχουν γίνει σαφώς αντιληπτές από όλους μας, εφόσον και εμείς δεν παύουμε να ονειρευόμαστε επί καθημερινής βάσεως. Συχνά, υπάρχουν μαρτυρίες πως ορισμένα όνειρα που έχουμε δει επαναλαμβάνονται και επόμενες φορές' πρόκειται για τα λεγόμενα recurring dreams. Περίπου το 70% των γυναικών και το 65% των ανδρών έχουν βιώσει τα επαναλαμβανόμενα όνειρα. Ακόμη, αρκετοί άνθρωποι έχουν δηλώσει πως τα όνειρα τους θυμίζουν φίλμ νουάρ, εφόσον ό,τι βλέπουν κινείται σε άσπρο και μαύρο χρώμα, ενώ επιστήμονες έχουν τονίσει πως το 8% του περιεχομένου των ονείρων μας έχει σεξουαλικό περιεχόμενο. Τέλος, δεν είναι αμελητέο το ποσοστό των ατόμων που "ονειρεύονται και είναι ξύπνιοι μαζί". Πρόκειται για το lucid dreaming. (Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω πως έχει αποδοθεί στην ελληνική ορολογία). Σε αυτή την περίπτωση, το άτομο έχει επίγνωση του τι βλέπει, γι'αυτό και έχει τη δυνατότητα να παρέμβει στα πρόσωπα, στο περιβάλλον και στην πλοκή του ονείρου.
Πόσο σημαντικά λοιπόν είναι τα όνειρα για εσάς; Αναρωτηθείτε μόνο πόσες φορές έχετε πει σε κάποιον :'' Ρε φίλε είδα ένα τρομερό όνειρο χθες" ή τραγουδήσατε ένα τραγούδι με τη λέξη όνειρο να συμπρωταγωνιστεί στους στίχους...

Πέμπτη 25 Μαρτίου 2010

Τόσο δύσκολο είναι να πεις...συγγνώμη;


Πολλές φορές θα έχετε διαπιστώσει ότι έχετε αποφύγει να ζητήσετε συγγνώμη σε κάποιον για κάτι λανθασμένο που τυχόν πράξατε. Γιατί όμως το κάνουμε αυτό; Γιατί δυσκολευόμαστε να παραδεχτούμε ότι κάναμε λάθος;
Αυτό που συνήθως σκεπτόμαστε είναι πως δεν θέλουμε να ''ρίξουμε'' τον εγωισμό μας τόσο εύκολα, αφού έτσι δεν πέφτουμε μόνο στα μάτια των άλλων αλλά και στα δικά μας. Αδυνατούμε να παραδεχτούμε ότι όντως δεν είμαστε τέλειοι καθώς νομίζουμε ότι θα καταπατηθεί βάναυσα το κύρος και η υπόληψή μας. Το συγγνώμη λένε μερικοί είναι για τους αδύναμους. Πόσο λάθος όμως έχουν! Αν μπορούσαν να κατανοήσουν πόση ψυχική δύναμη χρειάζεται για να παραδεχτεί κανείς τα λάθη του, θα σώπαιναν. Η' μάλλον επειδή ακριβώς το γνωρίζουν, σωπαίνουν. Σκεφθείτε το μεγαλείο της ανακούφισης και της ευχαρίστησης όταν λες : ''συγγνώμη, έκανα λάθος". Tότε λυτρώνεσαι. Αυτό ισχύει σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Είναι το στοιχείο εκείνο που καθιστά μία ανθρώπινη σχέση ειλικρινή. Άσε τον άλλον να μάθει το λάθος σου και να σε συγχωρήσει. Απλώς δώσε του την ευκαιρία.
"Είναι ανθρώπινο, πολύ ανθρώπινο". Μην το φοβάσαι. Είσαι ένα πλάσμα με αδυναμίες. Και θα φωνάξεις, και θα στενοχωρήσεις τον πλησίον σου και θα αδικήσεις. Μην ξεχάσεις όμως μετά να ξεστομίσεις την μεγάλη αυτή κουβέντα : ''συγχώρεσέ με".
Άλλωστε, sorry seems to be the hardest word....

Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

Δενδροφυτεύσεις: μαϊμού ή πραγματικό ενδιαφέρον;


Οι δενδροφυτεύσεις βουνών σε περιοχές της Αττικής αποτελούν ένα ιδιαίτερα σημαντικό και παράλληλα επίμαχο θέμα, εφόσον οι λιγοστοί πνεύμονες πρασίνου που έχουν παραμείνει δεν βρίσκονται σε θέση να καλύψουν τις ανάγκες των κατοίκων της Αττικής. Τον τελευταίο καιρό, παρατηρούμε στα Μ.Μ.Ε. τις διαφημιζόμενες εκστρατείες αναδάσωσης που προσκαλούν τον κόσμο να συμμετάσχουν για το καλό της ανθρωπότητας. Πίσω όμως από όλον αυτόν τον ενθουσιασμό και την όρεξη για δουλειά, κρύβονται τεράστια λάθη που μας οδηγούν και πάλι σε μηδενικό πηλίκο των προσπαθειών μας. Ας πάρουμε για παράδειγμα την απόπειρα δενδροφύτευσης του Ποικίλου όρους (ή όρος Αιγάλεω), μία πρωτοβουλία που πάρθηκε από γνωστό ιδιωτικό κανάλι. Παρ'όλη τη θριαμβολογία για το συγκεκριμένο έργο, τα αποτελέσματα ήταν και είναι αυτά που διαψεύδουν τους πανηγυρισμούς αυτής της μεγάλης "επιτυχίας". Αρχικά, αν και είχε αναφερθεί πως θα φυτευθούν 5.000 δενδρύλλια, σύμφωνα με καταγγελίες κατοίκων, δεν φυτεύτηκαν ούτε τα μισά. Οι λάκοι που θα φιλοξενούσαν τα νέα δεντράκια, παρέμειναν και παραμένουν άδειοι. Κάτι ακόμη που πρέπει να σημειωθεί είναι πως, ενώ μεν φυτεύτηκαν όντως δενδρύλλια, η προχειρότητα της προσπάθειας αυτής αλλά και η έλλειψη ειδικών που θα καθοδηγούσαν τις συγκεκριμένες ενέργειες δεν προνόησαν ότι τα δεντράκια αυτά θα γίνονταν τροφή κοπαδιών που βόσκουν στη συγκεκριμένη περιοχή. Και δεν είναι μόνο αυτό. Η αδυναμία του δήμου να μεριμνήσει για τα καινούρια δενδρύλλια, έχει ήδη προκαλέσει το "θάνατό" τους, εφόσον έχουν αρχίσει να ξεραίνονται
Μήπως τελικά θα έπρεπε να πάρουμε πιο σοβαρά παρόμοιες επικείμενες ενέργειες; Το μόνο σίγουρο είναι πως δεν χρειάζονται πολλές φανφάρες για να πραγματωθεί μία προετοιμασμένη και σωστή δενδροφύτευση. Λίγη καλή θέληση χρειάζεται και μερικοί αρμόδιοι που θα μεγιστοποιήσουν τα θετικά αποτελέσματα αυτής της ενέργειας. Τί στο καλό, στην Ευρώπη όλο δέντρα φυτεύουν....Εμείς τί είμαστε, ανίκανοι και δεν μπορούμε να το κάνουμε σωστά;

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Συμβουλες για να ζεις ΙΙ

Μου εδωσε πραγματικα μεγαλη χαρα το γεγονος οτι υπαρχουν ατομα τα οποια διαβαζουν το blog μου. Ειλικρινα δεν το περιμενα αυτο καθως για αρκετα μεγαλο διαστημα νομιζα πως ο,τι εγραφα εμενε στον εαυτο μου. Αποφασισα λοιπον να γραψω ενα ακομη αρθρο που σχετιζεται με συμβουλες για μια πιο ευχαριστη ζωη. (Συγχωρεστε με που γραφω χωρις τονους, αλλα βρισκομαι αυτη τη στιγμη στο υπολογιστικο κεντρο της σχολης μου και υπαρχει ενα θεμα με το πληκτρολογιο του υπολογιστη).
Συνθετοντας το συγκεκριμενο αρθρο και λογω του θεματος που πραγματευομαι, μου ερχονται στο μυαλο τα λεγομενα ενος καθηγητη μου στο πανεπιστημιο, τα οποια ειναι πολυ αστεια αλλα συναμα κρυβουν μερικες αληθειες. Μας ανεφερε καποια στιγμη εν ωρα μαθηματος: ''Η ζωη δεν ειναι μπακλαβας, να κοβεις κομματι και να το τρως". Μια συμφοιτητρια μου με ρωτησε τι ακριβως ηθελε να πει με τα λογια αυτα ο καθηγητης μας. Εγω της εδωσα τη δικη μου προσωπικη προοπτικη: η ζωη δεν ειναι τοσο μελισταλακτη και γλυκια για να βιωνεις με μεγαλη ευκολια επικειμενες απολαυσεις, να τις δοκιμαζεις και να τις ευχαριστιεσαι χωρις εμποδια και προκλησεις. Αλλωστη η ζωη απο μονη της ειναι μια προκληση. Μπορει μεν να ειναι σιροπατη (σαν το σιροπι του μπακλαβα) αλλα μπορει δε να κρυβει και κινδυνους (δηλαδη αν τρως πολλα γλυκα θα σου ανεβει το ζαχαρο η' η χοληστερινη). Επισης, κατι ακομη που μας τονισε ο συγκεκριμενος καθηγητης ηταν τα 3 Χ της ζωης: ΧΑΜΗΛΑ-ΧΑΛΑΡΑ-ΧΙΟΥΜΟΡ. Εννοουσε πως για να επιτυχουμε κατι σπουδαιο στη ζωη μας πρεπει πρωτα να ξεκινησουμε απο τα χαμηλα οντας και οι ιδιοι ταπεινοι. Επειτα, καλο θα ηταν να μην ειμαστε διαρκως στην ''τσιτα'' αλλα να προσπαθουμε να μην αγχωνομαστε για τους παντες και για τα παντα. Τελος, προτεινει να προσθεσουμε στη ζωη μας το χιουμορ για να μπορουμε να βλεπουμε με μια πιο αισιοδοξη ματια και τα καλα και τα δυσαρεστα γεγονοτα της ζωης μας. Ωστοσο, για να προεκτεινω τη σκεψη που εκανε ο συγκεκριμενος καθηγητης μου θα προσεθετα:
- μην μεγιστοποιεις τα λαθη σου. Ολοι ειμαστε ανθρωποι και επιτρεπεται καποια στιγμη να κανουμε λαθη-δεν ειμαστε τελειοι. Κανεις δεν ειναι. Πρεπει δηλαδη να εχουμε ανοχη και στα δικα μας τα λαθη και σε αυτα που διαπραττουν οι αλλοι. Η ζωη χρειαζεται και το λαθος για να κανει κατι καλυτερα την επομενη φορα. Δε λεω, αν συνεχεια λανθανουμε και ακολουθουμε το στραβο το δρομο, τοτε θα μας παρει η κατηφορα και θα τη φαμε εντελει τη σαβουρα. Αλλα επειδη ακριβως η ζωη ειναι μια σκαλα με πολλα-παρα πολλα- σκαλια, καποια στιγμη μπορει και να σκονταψουμε. Ε, δεν πειραζει. Εμεις θα συνεχισουμε μεχρι να φθασουμε στην κορυφη.
-μην παρεξηγησε ευκολα. Κοινως: μην εισαι ψαρι η' χαπατο. Αν δεν σου την πουν και μερικες φορες για πλακα δεν προκειται να σου δοθει η ευκαιρια να ταπωσεις τον αλλο! (πλακιτσα). Αυτο που θελω να πω ειναι οτι το βρισκω λογικο να σε ''δουλεψουν'' καποια στιγμη καλοπροαιρετα. Αν παρεξηγησε, και χαλας την καρδια σου και στενοχωριεσαι και σε θεωρουν ξενερωτο!
-να εισαι μετριοφρων. Μην εχεις πολυ μεγαλη ιδεα για τον εαυτο σου-θα τα φας τα μουτρα σου καποια στιγμη (το πιθανοτερο με ασχημο τροπο). Ενταξει, δεν εννοω να το παμε στο αλλο ακρο, δηλαδη να μην πιστευουμε καθολου στον εαυτο μας και στις δυνατοτητες του, αλλα καλυτερο ειναι να μην κινουμε γη και ουρανο για την αυτοπροβολη μας. Keep it down.... Οσο πιο πολυ ωραιοποιουμε στα ματια μας τον εαυτο μας, τοσο πιο πολυ τον ασχημαινουμε στα ματια των αλλων.
-να ασκησεις το επαγγελμα που αγαπας. Μονο ετσι θα εισαι ευτυχισμενος και σαφως αποδοτικος σε αυτο που κανεις. Σκεψου οτι με το να εργαζεσαι σε εναν τομεα που δεν σε ελκυει καθολου, δεν κανεις κακο μονο στον εαυτο σου εφοσον καταπιεζεσαι, αλλα παραλληλα βλαπτεις και τους γυρω σου. Κατι σαν το καπνισμα δηλαδη. Αν για παραδειγμα σπουδασεις ιατρικη και δε σου αρεσει καθολου, μπορει στην πορεια της καριερας σου να παρεις ξοφαλτσα και μερικες αθωες ζωες. Οπως επισης αν δεν σου αρεσουν καθολου τα επαγγελματα που στηριζονται στα οικονομικα, το πολυ πολυ να καταληξεις ενας μιζερος οικονομολογος.
-μην σε παιρνει απο κατω μετα απο μια ερωτικη απογοητευση. Στραπατσο ειναι θα περασει. Αργα η' γρηγορα. Ο Νιτσε ειχε πει:''΄Ο,τι δεν σε σκοτωνει σε κανει πιο δυνατο''. Φυσικα δεν ειναι κατι που μπορει να το ξεπερασει ο οποιοσδηποτε ετσι ευκολα. Εδω μιλαμε για αισθηματα και μαλιστα πολυ εντονα. Σκεψου ομως τουλαχιστον οτι εμαθες καποια πραγματα μεσα απο αυτο και γεμισες λιγο περισσοτερο το σακουλακι σου με τις εμπειριες. Καποια στιγμη θα βρεθει ο καταλληλος ανθρωπος για σενα.

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Η zωή σε fast forward

Όλη μέρα τρέχω. Όλη μέρα όλοι τρέχουμε. Μήπως τελικά δεν αξίζει τον κόπο; Μήπως φθάνουμε τον εαυτό μας στα άκρα χωρίς κανένα απολύτως νόημα; Ίσως θα έπρεπε να το ξανασκεφτούμε αυτό. Η αλήθεια είναι πως πρέπει να χαλαρώσουμε. Για το καλό μας. Βέβαια θα μου πείτε: είναι δυνατό να ηρεμήσουμε σε μία εποχή που έχουν έρθει τα πάνω κάτω; Περικοπές, μειώσεις μισθών, υψηλοί φόροι, αδικία, έλλειψη εμπιστοσύνης, φτώχεια, όλα τα στραβά και τα ανάποδα.... Χάνουμε τη φωνή μας, το λόγο μας, τα δικαιώματά μας που έχουν γίνει πλέον λιγοστά. Ποιό είναι το μέλλον μας, το μέλλον της νέας γενιάς; Κανείς δεν απαντά γιατί κανείς δεν ξέρει. Αν παλέψουμε θα ακουστούμε; Ναι. Όχι. Ίσως. Μπορεί. Αποκλείεται. Πολλά μπορούν να ακουστούν ή να ειπωθούν. Το μόνο που ξέρω είναι πως μέρα με την ημέρα τρελαινόμαστε. Μας τρελαίνουν. Ή τρελαίνουμε τον εαυτό μας. Άγχος, κούραση, πόνος, στενοχώρια. Να τα προλάβουμε όλα και να μας προλάβουν άλλα. Είναι ωραίο όμως να παλεύεις. Όχι απαραίτητα για ένα καλύτερο αύριο, το οποίο δεν γνωρίζουμε καν τι μορφή μπορεί να πάρει, αλλά για ένα καλύτερο τώρα. Γιατί τώρα ζούμε, εξελισσόμαστε, βιώνουμε τον κόσμο. Πρέπει να αδράξουμε τη στιγμή. Kαι εdώ έρχεται να συμπληρώσει τα λεγόμενά μου το παρακάτω υπέροχο ποίημα του Robert Herrick:
Gather ye rosebuds while ye may,
Old Time is still a-flying:
And this same flower that smiles to-day
To-morrow will be dying.

The glorious lamp of heaven, the sun,
The higher he's a-getting,
The sooner will his race be run,
And nearer he's to setting.

That age is best which is the first,
When youth and blood are warmer;
But being spent, the worse, and worst
Times still succeed the former.

Then be not coy, but use your time,
And while ye may, go marry:
For having lost but once your prime,
You may for ever tarry.

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Internet : το μαγικό gadget

Δεν θα πω κάτι ξεχωριστό που δε γνωρίζετε για το διαδίκτυο. Απλώς ήθελα να εκφράσω την "ευγνωμοσύνη" μου καθώς βρήκα στο you tube ένα τραγούδι ξεχασμένο, το οποίο είχα φάει τον κόσμο να το βρω αλλά ποτέ δεν έπεσε στα χέρια μου. Θυμάστε μία διαφήμιση του disaronno originale με μία κοπέλα που ζωγράφιζε έναν αφηρημένο πίνακα τέχνης ή ένα ζευγάρι που χόρευε μόνο του στη μέση του παρκέ και το τραγούδι έλεγε "...all this love..."? Σίγουρα θα το είχατε ερωτευτεί και εσείς αυτό το τραγούδι. Ε, λοιπόν το βρήκα επιτέλους. Και δεν έχω πάψει να το ακούω εφόσον το έχω κάνει convert σε mp3 αρχείο. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Πλάκα, πλάκα μας έχει εξυπηρετήσει σε δύσκολες στιγμές. Ξεχνιούνται οι πληροφορίες που βρίσκαμε και που συνεχίζουμε να βρίσκουμε για πιθανές εργασίες που μας αναθέτουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές? Τα άτομα που έχουμε ξεθάψει από site τύπου facebook, twitter,κλπ. και έχουμε αναθερμάνει τις παλιές μας σχέσεις? Την επικοινωνία μας με ανθρώπους που ζουν χιλιόμετρα μακρυά και τους μιλάμε περισσότερο από το γείτονά μας που μας χωρίζουν δυο πατώματα? Η' ακόμη και τις αγορές που πραγματοποιούμε online διεκδικώντας μικροαντικείμενα και όχι μόνο από όλο τον κόσμο?
Εκπληκτικό πραγματικά αν καθήσεις και αναλογιστείς...