Κάνε ένα βήμα πιο μπροστά, θα τα καταφέρεις. Σαν τα μικρά παιδιά που τρεκκλίζουν στα πρώτα δειλά βήματά τους. Μη φοβηθείς να συνεχίσεις. Πρέπει να συνεχίσεις. Τί, έτσι θα παραιτηθείς; Νομίζεις ότι κανείς δεν παλεύει σε αυτήν τη ζωή; Θαρρείς πως είσαι ο μόνος που φοβάσαι, που πονάς, που ξεψυχάς;
Διώξε τους ιστούς που σε έχουν τυλίξει σφιχτά στην Απουσία. Άφησε να μπει λιγοστό φως στις χαραμάδες που άνοιξες στο κουκούλι σου. Θα αισθανθείς μία πανέμορφη ζεστασιά. Θα αναγεννηθείς. Σαν το βρέφος που παίρνει την πρώτη του αναπνοή όταν βγαίνει από τη μητρική του κατοικία. Άσε το φως αυτό να σε αγκαλιάσει. Εκεί θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι κατάμονος. Είσαι μοναδικός αλλά όχι μόνος.
Έχεις ανοιχτά μάτια και όμως δεν βλέπεις. Προσπάθησε να δεις πέρα από το φαινομενικό. Τι βλέπεις; Η ζωή σε περιμένει. Σε καλεί να την γευτείς. Όχι, δεν είναι πειρασμός που πράττει τα πάνδεινα για να σε παρασύρει. Θέλει να σου δώσει μια ευκαιρία, αρκεί να τη δεχτείς. Άπλωσε και εσύ το χέρι σου. Άγγιξέ τη. Είναι και εκείνη ματωμένη. Και αυτή πονάει. Δεν είσαι μόνο εσύ. Σου είπε κανείς ότι θα είναι εύκολα τα πράγματα; Σου μίλησε ποτέ κανείς για ατελείωτη ευτυχία;
Μαζί θα επιβιώσετε. Εσύ και η ζωή σου. Ξύπνα. Ήρθε η στιγμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου