Απόσπασμα από κείμενο ανώνυμου...

"Ενώ ένας άνδρας γυάλιζε το νέο αυτοκίνητό του, ο ηλικίας 4 ετών γιος του, πήρε μια πέτρα και γρατσούνισε με γραμμές μέρος του αυτοκινήτου. Στο θυμό του απάνω, ο άνδρας αυτός πήρε το χέρι του παιδιού του και χρησιμοποιώντας ένα γαλλικό κλειδί, το χτύπησε πολλές φορές . Στο νοσοκομείο, το παιδί έχασε όλα τα δάχτυλά του λόγω των πολλαπλών σπασιμάτων. Όταν το παιδί είδε τον πατέρα του με τα παραπονεμένα μάτια του γεμάτα πόνο τον ρώτησε: " Μπαμπά... πότε τα δάχτυλά μου θα μεγαλώσουν πάλι ?" Το άτομο βουβό, πήγε πίσω στο αυτοκίνητό του και το κλώτσησε πολλές φορές . Σκεπτόμενος αυτό που έκανε, βρισκόμενος μπροστά στο αυτοκίνητο του και βλέποντας ξανά τις γρατζουνιές, αντιλήφθηκε ότι το παιδί του είχε γράψει με την πέτρα "ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ". Την επόμενη ημέρα ο άνδρας αυτός αυτοκτόνησε . Ο θυμός και η αγάπη δεν έχουν κανένα όριο. Επιλέξτε τα τελευταία για να έχετε μιαν όμορφη, καλή ζωή. Τα πράγματα υπάρχουν για να χρησιμοποιούνται, ενώ οι άνθρωποι είναι να για να αγαπηθούν. Προσέξτε τις σκέψεις σας, γίνονται λέξεις. Προσέξτε τις λέξεις σας, γίνονται ενέργειες. Προσέξτε τις ενέργειές σας, γίνονται συνήθειες. Προσέξτε τις συνήθειές σας που γίνονται χαρακτήρας . Προσέξτε το χαρακτήρα σας, γίνεται το πεπρωμένο σας..." Από ανώνυμο....

Σάλεψε ψυχή μου... σάλεψε...

Κάνε ένα βήμα πιο μπροστά, θα τα καταφέρεις. Σαν τα μικρά παιδιά που τρεκκλίζουν στα πρώτα δειλά βήματά τους. Μη φοβηθείς να συνεχίσεις. Πρέπει να συνεχίσεις. Τί, έτσι θα παραιτηθείς; Νομίζεις ότι κανείς δεν παλεύει σε αυτήν τη ζωή; Θαρρείς πως είσαι ο μόνος που φοβάσαι, που πονάς, που ξεψυχάς;
Διώξε τους ιστούς που σε έχουν τυλίξει σφιχτά στην Απουσία. Άφησε να μπει λιγοστό φως στις χαραμάδες που άνοιξες στο κουκούλι σου. Θα αισθανθείς μία πανέμορφη ζεστασιά. Θα αναγεννηθείς. Σαν το βρέφος που παίρνει την πρώτη του αναπνοή όταν βγαίνει από τη μητρική του κατοικία. Άσε το φως αυτό να σε αγκαλιάσει. Εκεί θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι κατάμονος. Είσαι μοναδικός αλλά όχι μόνος.
Έχεις ανοιχτά μάτια και όμως δεν βλέπεις. Προσπάθησε να δεις πέρα από το φαινομενικό. Τι βλέπεις; Η ζωή σε περιμένει. Σε καλεί να την γευτείς. Όχι, δεν είναι πειρασμός που πράττει τα πάνδεινα για να σε παρασύρει. Θέλει να σου δώσει μια ευκαιρία, αρκεί να τη δεχτείς. Άπλωσε και εσύ το χέρι σου. Άγγιξέ τη. Είναι και εκείνη ματωμένη. Και αυτή πονάει. Δεν είσαι μόνο εσύ. Σου είπε κανείς ότι θα είναι εύκολα τα πράγματα; Σου μίλησε ποτέ κανείς για ατελείωτη ευτυχία;
Μαζί θα επιβιώσετε. Εσύ και η ζωή σου. Ξύπνα. Ήρθε η στιγμή.

Σε μια κούπα τσάι...

Κρατώ στα χέρια μου την κούπα μου. Βουλιάζω στον καναπέ και διπλώνω τα πόδια μου σα μικρό παιδί. Οι υδρατμοί θαμπώνουν τα γυαλιά μου και τα βγάζω για να βλέπω καλύτερα. Το χρωματισμένο νερό βγάζει τη ζεστασιά του και με χτυπά στο πρόσωπο σαν ανάλαφρο αεράκι, σαν τις αναμνήσεις που ύπουλα και σχεδόν ασυνείδητα αναδύονται από τις πτυχές του μυαλού...

Τα χέρια μου έχουν κοκκινίσει από την καυτή κούπα που κρατώ. Δεν το αισθάνομαι όμως. Την φέρνω κοντά στο πρόσωπό μου και περιμένω μήπως αναγνωρίσω κάτι γνωστό και επιθυμητό. Κάποιες φορές αισθάνομαι ότι βλέπω εσένα να χαμογελάς. Θα προσπαθήσω πάλι μήπως σε δω και αυτήν τη φορά.

Οι σκεψεις με κατακλύζουν σαν το άρωμα του τσαγιού. Λεπτές και δυνατές μαζί. Έρχονται και με σφιχταγκαλιάζουν, με τυλίγουν γύρω γύρω, γύρω γύρω....

Ξανακοιτάζω τη γεμάτη κούπα μου. Δεν είναι πια ζεστή. Οι υδρατμοί δεν ξεπηδούν πλέον. Πρέπει να πιω το τσάι μου. Έχει κρυώσει.

Μουσική.......

Ένα από τα πολύ αγαπημένα μουσικά έργα του Chopin... θεωρώ ότι είναι πολύ ερωτικό... σπαρακτικά ερωτικό με την απλότητα που το διακατέχει... όπως ένας Chopin άλλωστε ξέρει...

Frédéric Chopin, Op. 69, No. 2 (Valse)

Θα στο περιγράψω!..... μπορείς να το βρεις;

Χμμμμμμ.........
Ελπίζω να μην είναι δύσκολο αυτό που θα σου πω...........
Αλλά θα προσπαθήσω να στο περιγράψω όσο πιο καλά μπορώ...


Κρύβεται πίσω από το χάδι σου. Κι όμως, αναβιώνει στη σιωπή μου. Ακτινοβολεί στην αντανάκλαση των ματιών σου και ελίσσεται στα άδυτα της ψυχής μου. Βρίσκεται στα ακροδάχτυλά μου που τυλίγονται στο σώμα σου. Στα μαλλιά μου που ανεμίζουν μπροστά στο πρόσωπό σου. Ξεπροβάλλει δειλά όταν σε βλέπω από μακριά και ξεχειλίζει κάθε φορά που με αγκαλιάζεις. Αποτυπώνεται στις λέξεις που προφέρω και ορθώνεται σαν ασπίδα για να σε προστατέψει.

Μήπως ξέρεις τι είναι;

Γιατί εγώ ξέρω….

Γιατί κάποιες στιγμές τα λόγια είναι κούφια...

Kiwi! - γιατί ο επιμένων νικά!

Μία πολύ ενδιαφέρουσα ταινία μικρού μήκους (animation), χαριτωμένη και ανάλαφρη που όμως έχει ως σκοπό να μας υπογραμμίσει τη σημασία της συνεχούς προσπάθειας για την εκπλήρωση των πολυπόθητων στόχων μας...





Ανεβασμένο στο you tube από τον χρήστη Madyeti47 | :

My Master's Thesis Animation, which I completed while I was at The School of Visual Arts, MFA Computer Art, in New York City. Created using Maya, After Effects, and rigged using The Setup Machine by Anzovin studios. If you would like to download there is a small version at my website: www.donysanimation.com

The music is orginal and is by Tim Cassell, someone I went to highschool with. The music is available here:
http://donysanimation.com/01KiwiTheme...
http://donysanimation.com/02KiwiTheme...

Alot of people have been emailing me asking a whole lot of questions. Maybe you can find some answers here:
http://www.isfat.com/happyjunk/kiwi.php

Everyone thank you so much for your compliments and kind words!

http://www.savethekiwi.org.nz

Rate Kiwi! on IMDB!
http://www.imdb.com/title/tt1051713/
Category:

Film & Animation

Forget me not...

Αυτή θα ήταν η επιθυμία κάθε αγαπημένου μας που έφυγε από το δικό μας κόσμο για να σαλπάρει σε άλλα μέρη... "Μη με ξεχάσεις..." ....
Η αρχή είναι πάντοτε δύσκολη. Οι συνήθειές σου ξαφνικά μεταστρέφονται. Ο αγαπημένος σου ήταν η καθημερινότητά σου. Ήταν το Απόλυτο Άλλο που όμοιο του δεν υπήρχε και ούτε θα υπάρχει. Το σοκ της απώλειας τη δεδομένη στιγμή διαδέχεται η πικρή, θνητή και επαναλαμβανόμενη καθημερινότητα, η οποία δεν παραλείπει να σου θυμίζει ανά πάσα στιγμή τον Άνθρωπό σου: "Τώρα που πλένω τα πιάτα, να σε βλέπω, θα ξεπροβάλεις και θα μου δώσεις ένα πεταχτό φιλί στο μάγουλο όπως άλλοτε συνήθιζες...", "Χτυπάει το τηλέφωνο ξανά... σαν να ακούω τι φωνή σου να λες- σήμερα μας θυμήθηκε όλος ο κόσμος". Και εγώ θα απαντήσω στη σιωπή μέσα στο σπίτι- όλος ο κόσμος μου είσαι εσύ...
Οι μέρες θα περνάνε τόσο ασάλευτες όσο και διαρκώς εν κινήσει... Οι καταστάσεις θα αλλάζουν, αλλά ο κόσμος θα μοιάζει ξαφνικά τόσο στατικός, τόσο παγωμένος... Ο Άνθρωπός σου θα ζει, στους τοίχους του σπιτιού που για σένα πλέον θα είναι ντουβάρια, στα λουλούδια του μπαλκονιού -γι'αυτό και δεν θα πρέπει να ξεχνάς να τα ποτίζεις-, στο βαζάκι με τον φρεσκοαλεσμένο καφέ που μοσχομυρίζει...
Εσύ θα περιμένεις να αναβιώσει μέσα από τα αντίκειμενα του σπιτιού σου. Το κοστούμι του, το φόρέμα της, το μικρό χτενάκι με τα σπασμένα δόντια... Θα τα κοιτάζεις, θα τα αγκαλιάζεις, θα τα μυρίζεις, μήπως καταφέρεις και τον βρεις σε αυτές τις λιγοστές ελπίδες επιστροφής στη ζωή σου. Δάκρυα μπορεί να τριβελίζουν τα μάτια σου ή κραυγές απελπισίας στο μυαλό σου...
"Και τώρα τί; Πώς θα σε βρω εγώ;", ίσως να αναφωνήσεις. Φοβάμαι μήπως ξεχάσω τη μυρωδιά σου, το ηχόχρωμα της φωνής σου, τα μικρά σημάδια του σώματός σου που μόνο εγώ τα ήξερα καλά, σαν να ήταν αποτυπωμένα στο δικό μου κορμί...
Και η απελπισία κορυφώνεται με τις μέρες που περνούν. Τις φυλλομετράς όπως όταν αναμένεις τις καλοκαιρινές διακοπές και σβήνεις μία μία τις ημέρες. Μόνο που στην περίπτωσή του είναι αντίστροφα τα πράγματα. Γιατί τώρα δε σβήνεις τις ημέρες ανυπομονώντας πότε θα περάσουν οι υπόλοιπες. Τώρα τις σβήνεις γιατί σβήνουν μέρες και από τη δική σου ζωή. Καταριέσαι την ώρα και τη στιγμή που πρέπει να τραβήξεις άλλη μία γραμμή στην Παρασκευή, άλλη μία γραμμή στο Σάββατο, άλλη μία γραμμή στην Κυριακή.....
Η απουσία του είναι Καθηλωτική. Αμετάκλητη. Σπαραχτική.
Θα τον δεις στον ύπνο σου. Θα νομίζεις ότι σου απευθύνει το λόγο, ότι σου σιγοψιθυρίζει κάτι στο αυτί σου.

Μμμ, για άκουσε καλύτερα.....

Ίσως κάτι να σου λέει....

Σαν να ακούω....

- "Μη με ξεχάσεις".

Active Member - Kαλώς ήρθες παράξενε στον τόπο μου

Ένα υπέροχο κομμάτι με πολύ βαθύ νόημα. Οι στίχοι τους απλώς ανατριχιαστικοί. Η μουσική/bit σε καταπληκτικό συνδυασμό με τα λεγόμενα, δημιουργώντας μία ατμόσφαιρα που σε βυθίζει σε πληθώρα συναισθημάτων και σκέψεων.


"Πες αναβάλεται η γιορτή... πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου..."