Μετρήστε πόσους ανθρώπους έχετε κοντά σας που νοιάζεστε γι'αυτούς και τους αγαπάτε. Μπορεί να είναι ένας. 'Η δύο. 'Η τρεις. 'Η δεκαπέντε. Δεν έχει σημασία πόσοι είναι σε αριθμό. Αρκεί τα συναισθήματά σας να είναι δυνατά, ζωντανά και διαχρονικά. Μην περιμένετε να έρθουν τα Χριστούγεννα ή η παραμονή Πρωτοχρονιάς για να πείτε στον άλλο πόσο τον αγάπατε, πόσο πολύ σημαίνει για την ύπαρξή σας. Αγκαλιάστε τον, κοιτάξτε τον στα μάτια και αναφωνήστε : "Σ'αγαπώ!, Είμαι και θα είμαι εδώ για σένα, για ό,τι χρειαστείς, στα καλά και στα άσχημα, στις ευκολίες και στις δυσκολίες, στη ζωή και στο πένθος! Είμαι εδώ! Ποτέ μην το ξεχνάς. Κι αν δεν το λέω συχνά, να το ξέρεις ότι ισχύει πάντα."
Μην περιμένεις τις γιορτές για να εκφράσεις τα συναισθήματά σου. Πες "Μητέρα, Πατέρα, Αδερφέ/ή, Γιάννη, Κώστα, Μαίρη, Ζωή............... σ'αγαπώ!". Πολλές φορές βάζουμε τον εγωϊσμό μπροστά και νομίζουμε πως αν εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με έντονο τρόπο θα εκτεθούμε. Όμως είναι πολύ όμορφο να εκφραζόμαστε. Γιατί τότε είναι αληθινό. Γιατί τότε έχει σημασία και βαρύτητα. Σκεφθείτε το αντίστροφα, αν δηλαδή ερχόταν σε ανύποπτο χρονικό διάστημα κάποιος πολύ δικό σας άνθρωπος και σας έλεγε πόσο πολύ σας αγαπά και νοιάζετε για εσάς. Πώς θα αισθανόσασταν; Δεν θα ήταν υπέροχο το συναίσθημα;
Ας δώσουμε λίγο χώρο στην παιδική φωνούλα που αναπηδά στο εσωτερικό μας. Τελικά είναι πολύ πιο αγνό να σκεπτόμαστε όπως τα παιδιά. Εκείνα τα μικρά πλασματάκια που, λερωμένα καθώς είναι από τις λάσπες και τα χώματα στα οποία κυλιόντουσαν, τρέχουν κατά πάνω σου χωρίς να φοβούνται ότι θα σε λερώσουν και εσένα, και φωνάζουν : "Σ'αγαπώ!!!".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου