"Δεν μπορώ να πιστέψω ότι έφυγε. Έχουν περάσει 8 μήνες και δεν μπορώ να διανοηθώ ότι δεν θα τον ξαναδώ. Πρέπει να τον ξαναδώ, έχω ανάγκη να τον ξαναδώ. Δεν έπρεπε να φύγει και όμως το έκανε. Γιατί; Δεν ήταν ακόμη η ώρα να τα παρατήσεις. Είχαμε τόσα πολλά να κάνουμε τόσα σχέδια, τόσο όνειρα. Κάθε βράδυ κοιμάμαι με το αγαπημένο σου πουκάμισο αγκαλιά. Έχει κρατήσει λίγο από τη μυρωδιά σου. Αχ πόσο φοβάμαι ότι θα ξεχάσω τη μυρωδιά σου... Σε παρακαλώ έλα κοντά μου. Ένα τελευταίο φιλί, μία τελευταία αγκαλιά, ένα άγγιγμα που το θεωρούσα δεδομένο λίγο πριν φύγεις. Μείνε εδώ. Μείνε μαζί μου. Μη φύγεις πάλι. Σε παρακαλώ..."

"Από τη στιγμή που έφυγες είσαι μαζί μου. Το ξέρω, το αισθάνομαι, δεν με έχεις εγκαταλήψει. Σε κάθε μου κίνηση είσαι δίπλα μου. Με καθοδηγείς, μου δίνεις συμβουλές σιωπηρά. Μόνο εγώ όμως μπορώ να σε ακούσω γιατί κανείς άλλος δεν πιστεύει ότι μπορεί να έγινες πνεύμα ή άγγελος, ο άγγελος μου, ο φύλακας μου. Σε ευχαριστώ γι'αυτό. Σε αγαπώ. Μακάρι να στο έλεγα περισσότερες φορές όταν ήσουν ζωντανός."

΄΄ "Ο έρωτας κι ο θάνατος
ίδια σπαθιά βαστούνε
κι οι δυο με τρόπο ξαφνικό
και ύπουλο χτυπούνε

Όταν φιλώ τ' αχείλι σου
μουδιάζει το κορμί μου
και μες στου ονείρου το γιαλό
χάνομαι γιασεμί μου"

Στο αφιερώνω αγάπη μου. Κάποτε σου άρεσε να το τραγουδάμε μαζί. Θυμάσαι; ΄΄

"Ονειρεύομαι κάθε μέρα και βράδυ τη μορφή σου. Τα συμμετρικά χαρακτηριστικά του προσώπου σου, τα μακρυά σου τα μάλλια... Ακόμη νοιώθω το χέρι σου να φωλιάζεται στη δική μου παλάμη. Πάντα παραπονιόσουν ότι ήσουν μικροκαμωμένη... Αλλά δεν έχει σημασία πια. Τίποτα δεν έχει σημασία πια."