by Nat King Cole
"Πρέπει να βρω μία αλήθεια που να είναι αληθινή για εμένα. Κάτι για το οποίο θα ζήσω ή θα πεθάνω" -Soren Kierkegaard
Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2012
Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2012
Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012
Καλά και γλυκά Χριστούγεννα
Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012
Για να μοιράσετε λίγο από την αγάπη σας σε όσους την έχουν ανάγκη...
Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες
Αν θέλετε να προσφέρετε ρούχα, τρόφιμα, ηλεκτρικές συσκευές, έπιπλα κ.α. στο ΕΣΠ για τους αιτούντες άσυλο και τους πρόσφυγες που έχουν ανάγκη, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας στα τηλέφωνα 210-3320006 & 210-3320027.
http://www.gcr.gr/node/19
ΚΑΡΙΤΑΣ ΕΛΛΑΣ
Καποδιστρίου 52
Τ.Κ. 104 32 Αθήνα, Πλατεία Βάθης
http://www.caritas.gr/contactgr.html
Στέκι Μεταναστών
Οδός Τσαμαδού, 50 μέτρα από την πλατεία Εξαρχείων
τηλ. 210.38.13.928
Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας
http://www.anthropos.gr/show_mko.asp?Id=764
Το Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας ιδρύθηκε το 1997 από την Κοινωνική και Εκπαιδευτική Δράση (μη κυβερνητική οργάνωση), η οποία αποφάσισε να αφιερώσει τη δουλειά της στα κοινωνικά αποκλεισμένα παιδιά (παιδιά του δρόμου), παιδιά που ανήκουν σε φυλετικές, εθνικές, θρησκευτικές μειονότητες, καθώς και σε παιδιά που αντιμετωπίζουν ψυχολογικά, οικογενειακά προβλήματα, αλλά και προβλήματα ρατσισμού και περιθωριοποίησης.
Η Κιβωτός του Κόσμου
Διεύθυνση: Ζηνοδώρου 3 & Καλλικλέους Κολωνός – Αθήνα 10442
Τηλέφωνο: 210 5141935, 210 5141953
FAX: 210 9623114
Email: info@kivotostoukosmou.org
Η Κιβωτός μεριμνά για παιδιά που βίωναν καθημερινά την εγκατάλειψη, το ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της Αθήνας,την Ακαδημία Πλάτωνος. Ιδρύθηκε το 1998 από τον εικοσιεξάχρονο τότε πατέρα Αντώνιο Παπανικολάου με σκοπό να αποτελέσει μια εστία φροντίδας, συμπαράστασης και ελπίδας για το μέλλον των παιδιών αυτών, της άλλης Αθήνας. Η Κιβωτός συγκεντρώνει σήμερα περίπου 200 παιδιά, από βρέφη έως δεκαοκτώ ετών, σε μια πολυθρησκευτική και πολυπολιτισμική κοινότητα που ανθεί και μεγαλουργεί με την αγάπη του Χριστού.Τα 150 Ελληνόπουλα, μαζί με τα παιδιά από χώρες όπως η Ρουμανία, Βουλγαρία, Αλβανία, Ουκρανία, Ρωσία, Καζακστάν, Γκάνα, Αφγανιστάν και το Ιράκ,βιώνουν όλα μαζί αρμονικά τη στοργή και την ειρήνη της Κιβωτού που τους ανακουφίζει από τη φτώχεια, την πείνα, τις αρρώστειες , την εξαθλίωση,την εκμετάλλευση και την αγραμματoσύνη.
Ίασις
210.82.10.520, Πατησίων 68
Η οργάνωση, μεταξύ άλλων, μοιράζει ρούχα και υποδήματα σε άτομα με ψυχικά νοσήματα.
Missionaries of charity
Αίμονος 79 (κοντά Λένορμαν)
Ακαδημία Πλάτωνος
210-5142219
Ιδρύτρια - Πρόεδρος:
ΝΤΟΡΑ ΚΑΣΙΜΕΡΗ
Έδρα: Ν. Σμύρνη
Διεύθυνση: Κοραή 33, 171 22 Ν. Σμύρνη
Τηλ.: 210 9336106, 210 9346139, 6932274982
Fax: 210 9341101
E-mail: iliachtida@ath.forthnet.gr
http://www.iliachtida.gr/syllogos.html
Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012
Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2012
Το ωράριο της νεύρωσης
3:00 h
Οι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι και σκεπτικοί. Με σκυμμένο το κεφάλι και χωμένοι στις σκέψεις τους περπατάνε στο δρόμο και μονολογούν. Και η εικόνα αυτή δεν είναι κάτι το περιέργο, τουλάχιστον αν περπατάς στους δρόμους της πόλης, εκεί όπου χορεύει η απελπισία. Εξαθλίωση και μιζέρια, πόνος και δυσωδία. Τα σκουπίδια να χορεύουν στον αέρα και τα μουλιασμένα από τη βροχή χαρτόκουτα να φιλοξενούν ταλαιπωρημένα σώματα και βασανισμένες ψυχές.
6:00 h
Ο κόσμος στιβάζεται στα λεωφορεία άκεφος και σκυθρωπός, πού καιρός για χαμόγελα και αισιοδοξία όταν πρέπει να ξυπνήσεις χαράματα για να φέρεις ψωμί στο τραπέζι... Αναστεναγμοί και βρισιές πρωταγωνιστούν μεταξύ ηλικιωμένων, μεταναστών, ναρκωμανών και ψυχασθενών (φυσικά και των νευρωτικών, οπότε μάλλον όλοι ανήκουμε σε αυτήν την κατηγορία) .
10:00 h
Οι βιαστικοί στο δρόμο τρέχουν ως συνήθως προσπερνώντας τα παιδιά του μεροκάματου που μοιράζουν τα φυλλάδια και πάει λέγοντας...
13:30 h
Από την άλλη, υπάρχει ο άλλος μισός κόσμος που χαζεύει στις βιτρίνες τα πραλινάκια του λεωνίδα και τα μακαρόν του zonar's. Μα να πάρω αυτά με τη φράουλα ή αυτά με το φυστίκι;, αναρωτιέται.
18:00 h
Κάπου ανάμεσα στα εκλεκτά χαρμάνια των cappucino και τα πανάκριβα γουνάκια των 25.000 ευρώ, αυτός ο κόσμος θυμάται ότι πρέπει να κάνει και καμιά αγαθοεργία για το θεαθήναι. Πετάει ψίχουλα και ζητάει να ακούσει το "ευχαριστώ, είσαι ο σωτήρας μας" ενώ καταπίνει το ένα κοκτέιλ πίσω από το άλλο και χαχανίζει απροκάλυπτα στα κρύα αστεία του Κεφαλαίου.
"Οι Κυρίες έκαναν μία γενναιόδωρη προσφορά από τα τρίσβαθα της ψυχής τους και την ανιδιοτέλεια που τις αποπνέει", λένε.
Μπράβο.
Η μετάφραση είναι: "Οι καταπιεσμένες, στερημένες και ερωτικά πεινασμένες κυρίες πέταξαν μερικά από τα αποφάγια τους για να κάνουν καλή εντύπωση στον Τύπο και στον "κύκλο" τους, θηρεύοντας σχόλια του στυλ "Μπράβο είσαι η καλύτερη".
21:00 h
Έχει βραδιάσει πια, η κοινωνία πρέπει να πάρει τα φάρμακά της... μόνο που οι μεν δεν έχουν νερό και ψωμί να καταπιούν τα χάπια τους και οι δε έχουν πάθει overdose...
Σάββατο 20 Οκτωβρίου 2012
Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012
Οι ιστορίες της μικρής Άννας pt3
Όταν δεν θα είσαι εδώ...
Αναρωτιέμαι πότε όλα θα τελειώσουν, πότε θα μπορέσω να αναπνεύσω ξανά...
Δεν ξέρω αν θα έρθει κάποια αλλαγή, ο χρόνος κινείται τόσο γρήγορα, δεν ξέρω αν θα προλάβω πια να τον φτάσω...
Θέλω να περιμένω μήπως καταφέρω να σε ξαναδώ, πνιγμένη σε δάκρυα να σε προσμένω. Όλα τρέχουν συνεχώς, αλλά εγώ μένω στατική στο χρόνο. Όλα σε θυμίζουν γύρω, σε κάθε εποχή που αλλάζει· στα φύλλα που κιτρινίζουν και πέφτουν, στο κρύο και τη βροχή, τα δέντρα που φορτώνονται με ευωδιαστά άνθη, στην αρμύρα της ζεστης θάλασσας...
Αναρωτιέμαι... θα γυρίσεις ποτέ;
Λυγίζω...
Θα γυρίσεις;
Μα δεν ακούω να απαντά κανείς, μόνο ένα πουλάκι να τραγουδά ήρεμο στο παράθυρο.
Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012
Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012
Πού πήγες Ήλιε;
πού έφυγες
πού πήγες,
στιγμές σε χάνω
στιγμές δε σε βρίσκω,
θωρώ το βλέμμα προς τα επάνω
και νοιώθω ότι λείπεις.
Σα να σε λάβωσαν.
Σα να έτρεξες να κρυφτείς
και οι πληγές σου ίσα που σε πρόδωσαν,
-να!-
πέφτουν πάνω μου σταλαγματιές απ 'τις αχτίνες
και βλέπω ότι ακόμη είσαι ζωντανός.
Για πόσο ακόμη;
Πόσο ακόμη θ' αντέξεις τις μαχαιριές τούτου του κόσμου
που θέλει να σε σβήσει οριστικά
σε σκοτάδι μαύρου πόνου;
Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου 2012
Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012
Τρίτη 31 Ιουλίου 2012
Εσύ
Τρώω και σκέφτομαι εσένα.
Ξαπλώνω και σκέφτομαι εσένα.
Ονειρεύομαι και σκέφτομαι εσένα.
Μάλλον έχεις κατακλείσει το μυαλό μου. Νομίζω ότι πλέον κατοικείς μέσα μου, δεν ξέρω πώς τα κατάφερες να με κερδίσεις έτσι. Και ενώ κάποιο μέρος του εαυτού μου δεν το θέλω, δεν με νοιάζει και δεν το αγαπώ, με νοιάζεις εσύ, που γεμίζεις αυτό το μέρος και το κάνεις ομορφότερο- κάθε μέρα. Είσαι εκεί να μου θυμίζεις πόσο όμορφη είναι η ζωή, η αγάπη, η ταχυκαρδία όταν κοιτάζεις κάποιον στα μάτια και μαγεύεσαι, το χαμόγελο που ξεδιαλύνει τα σύννεφα σ' εκείνες τις μουντές μέρες. Ό,τι και να πω, ό,τι και να κάνω κατοικείς μέσα μου. Και δεν θέλω να φύγεις- μου αρέσει αυτό.
Λατρεύω να καθόμαστε με τις ώρες και να μιλάμε για διάφορα θέματα, από τα πιο ανούσια μέχρι και τα πιο βαθυστόχαστα- όλα φαντάζουν εξ'ίσου σημαντικά. Λατρεύω όταν κάνει κρύο να με παίρνεις αγκαλιά για να με ζεστάνεις, ενώ παράλληλα παραπονιέσαι ότι κρυώνει το κεφάλι σου επειδή έχεις κοντά μαλλιά. Λατρεύω όταν με κρατάς μέσα στο λεωφορείο για να μην πέσω και τελικά τραμπαλίζεσαι εσύ.
Και όταν θέλω να σε φιλήσω, σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου για να σε φτάσω, να έεεετσι!!
Και εσύ να με κρατάς από τη μέση για να με στηρίξεις.
Σαν να θέλεις να μείνω καρφιτσωμένη επάνω σου για ώρες.
Αλλά τα πόδια μου με προδίδουν καμιά φορά και μουδιάζουν, γι'αυτό πρέπει να κατεβώ από τις μύτες των ποδιών μου και να ακουμπήσω ολοκληρωτικά στα γήινα.
Κοιταζόμαστε και συνεχίζουμε να περπατάμε προς τα κάτω πιασμένοι από τη μέση.
Ξέρετε, εμάς μας αρέσει πολύ το περπάτημα.
Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012
Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012
Bothan Airigh am Braigh Raithneach
Bothan Airigh am Braigh Raithneach
singing: Julie Fowlis
ένα πολύ όμορφο, ήρεμο και απαλό τραγούδι σε Σκοτσέζικα Κέλτικα ...
Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012
untitled
Και μετά, η σιωπή της νύχτας... μόνο ένα πράγμα να ακούγεται... ο ψίθυρος της αναπνοής σου... σε μία κουβέρτα να τυλίγομαι... τα ζεστά σου χέρια... με μία γλυκιά μυρωδιά να νανουρίζομαι... το άρωμα του σώματός σου...
Καληνύχτα Αστέρι
Θα σε δω το πρωί....
....μόλις ξυπνήσω
στην αγκαλιά σου....
με το φως της ημέρας...
... Ήλιε μου...
Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012
Το «σ’αγαπώ» στα… μαθηματικά
Το «σ’ αγαπώ» δεν είναι μόνο προνόμιο των θεωρητικών επιστημών σε αυτό τον κόσμο, δηλαδή δεν είναι μόνο οι λέξεις που μπορούν να αποδώσουν αυτό το δυνατό συναίσθημα! Οι μαθηματικοί ανακάλυψαν έναν έξυπνο τρόπο για να λένε «σ άγαπώ» βάσει της δικής τους… θετικής νοοτροπίας. Χρησιμοποιώντας μια απλή μαθηματική πρόταση καταδεικνύουν ότι και οι αριθμοί μπορούν άνετα να πουν «σ’ αγαπώ»! Αρκεί να υπάρχει λίγη φαντασία παραπάνω και αρκετές δόσεις χιούμορ και όλα είναι δυνατά! Δείτε τον τρόπο…
Από: Ευαγγελία Αναστασάκη |20 Φεβρουαρίου 2012
http://perierga.gr/2012/02/%CF%84%CE%BF-%CF%83%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CF%80%CF%8E-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CE%B8%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC/
Δευτέρα 14 Μαΐου 2012
Κυριακή 13 Μαΐου 2012
Τρίτη 1 Μαΐου 2012
Billie Holiday - Summertime
Lyrics:
Summertime and the livin' is easy
Fish are jumpin' and the cotton is fine
Oh your Daddy's rich and your ma is good lookin'
So hush little baby, don't you cry
One of these mornings
You're goin' to rise up singing
Then you'll spread your wings
And you'll take the sky
But till that morning
There's a nothin' can harm you
With daddy and mammy standin' by
Billie Holiday and Her Orchestra
Πέμπτη 19 Απριλίου 2012
To be or not to be . . .
"To be, or not to be..." - William Shakespeare
From "Hamlet, Prince of Denmark"
To be, or not to be; that is the question;
Whether ‘tis nobler in the mind to suffer
The slings and arrows of outrageous fortune,
Or to take arms against a sea of troubles,
And by opposing end them. To die: to sleep:
Nor more; and by a sleep to say we end
The heart-ache and the thousand natural shocks
That flesh is heir to; ‘tis a consummation
Devoutly to be wished. To die; to sleep;
To sleep: perchance to dream: aye, there is the rub;
For in that sleep of death what dreams may come,
When we have shuffled off this mortal coil,
Must give us pause: there’s the respect
That makes calamity of so long life;
For who will bear the whips and scorns of time,
The oppressor’s wrong, the proud man’s contumely,
The pangs of despis’d love, the law’s delay,
The insolence of office, and the spurns,
That patient merit of the unworthy takes,
When he himself might his quietus make
With a bare bodkin? Who would fardels bear,
To grunt and sweat under a weary life,
But that the dread of something after death –
The undiscover’d country from whose bourn
No traveler returns – puzzles the will
And makes us rather bear those ills we have
Than fly to others that we know not of?
Thus conscience does make cowards of us all,
And thus the native hue of resolution
Is sicklied o’er with the pale cast of thought,
And enterprises of great pith and moment
With this regard their currents turn awry,
And lose the name of action.