Και όμως... οι άγγελοι υπάρχουν...

Σίγουρα κάποια στιγμή στη ζωή μας έχουμε αισθανθεί ότι κάτι το απροσδιόριστο και γιατί όχι υπερφυσικό μας έχει ακολουθήσει στη μέχρι τώρα πορεία μας. Μαρτυρίες έχουν ακουστεί για χέρια που μας έχουν τραβήξει, για φωνές μέσα στο μυαλό μας που μας καθοδηγούν στη σωστή επιλογή, μορφές που παρουσιάστηκαν στον ύπνο μας και μας έδωσαν λύση σε σημαντικά μας προβλήματα. Κατά πόσο είναι δυνατό να πιστέψουμε σε κάτι τέτοιο, όσο συναρπαστικό και αν φαίνεται ή ακούγεται;
Προσωπικά θεωρώ πως οι αγγελικές αυτές μορφές που ίσως να μας έχουν συντροφεύσει ή μας συντροφεύουν στο πέρας της ζωή μας πρέπει να αναζητηθούν κάπου άλλου, σε κάτι πιο γήινο μάλλον. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ αν ο αγγελός σας βρίσκεται κάπου ανάμεσα στο πλήθος των ανθρώπων που σας περιβάλλει; Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πώς μοιάζει; Είναι όντως κάτι το εξωπραγματικό και επιβλητικό που σου δημιουργεί δέος και σε κάνει να αισθάνεσαι ταπεινός και μικρός; Είναι απροσδιόριστης ηλικίας και φύλου; Είναι υπερβολικά όμορφος, τόσο που σου κλέβει την αναπνοή; Τι είναι και ποιός είναι; Γιατί υπάρχει; Γιατί ήρθε σε εσένα; Ποιος τον έστειλε;
Οι άγγελοι όμως υπάρχουν. Και τους βλέπεις και δεν τους βλέπεις. Είναι εκείνες οι υπάρξεις που πάντοτε στέκονται δίπλα σου στις χαρές και τις δυσκολίες, στην ευτυχία και στον πόνο. Σου κρατούν το χέρι και σου χαϊδεύουν το κεφάλι λέγοντας, "Εγώ είμαι εδώ μη φοβάσαι, μαζί μου θα αισθάνεσαι ασφάλεια. Είσαι κομμάτι του εαυτού μου και είμαι κομμάτι του εαυτού σου. Είμαστε μαζί σε αυτό". Δεν είναι κάτι το υπερβατικό και απλησίαστο. Είναι ανθρώπινοι και τρωτοί σαν εσένα και εμένα, σαν εμάς. Είναι εκείνος που δε χρειάζεται να σου πει απαραίτητα με λόγια "σ'αγαπώ"... στο έχει μαρτυρήσει ήδη με τα μάτια...