Θερινός κινηματογράφος στης γειτονιάς τα μέρη

Πραγματικά απολαμβάνω να παρακολουθώ ταινίες -κάθε φορά που καλοκαιριάζει- σε θερινούς συνοικιακούς κινηματογράφους. Άλλο κλίμα, άλλος αέρας, άλλη η θέρμη του κοινού που παρακολουθεί. Πηγαίνεις ήρεμος χωρίς να σκέφτεσαι μήπως δεν υπάρχουν θέσεις, κάθεσαι χαλαρός, πίνεις το ρόφημα ή τρως το σνακ που αγόρασες και κατακλύζεσαι από μυρωδιές αγιοκλίματος και γιασεμιού (αν υπάρχουν ακόμη...). Και όχι μόνο αυτό, αλλά και το αντίτιμο του εισιτηρίου για να παρακολουθήσεις την εκάστοτε ταινία είναι μηδαμινό (5 ευρώ το κανονικό, 3 ευρώ το φοιτητικό) σε αντίθεση με τους μεγάλους κινηματογράφους που έχουν παρατραβήξει το σκοινί παρέχοντάς μας εισιτήρια αξίας 9,5 και 12 ευρώ.
Επιπλέον, δε θεωρώ τυχαίο το γεγονός ότι στους θερινούς κινηματογράφους οι ταινίες που προβάλλονται είναι περισσότερο ποιοτικές (ή κουλτουριάρικες όπως θα έλεγαν άλλοι). Οι αμερικανικές παραγωγές υποχωρούν μπροστά σε αντίστοιχες ευρωπαϊκές ή ασιατικές (ιταλικές, γερμανικές, γαλλικές, ισραηλινές, ιρανικές, κλπ). Θα έλεγα πως καιρός ήταν να ξεφύγουμε λίγο από την αμερικανιά που εισβάλλει ακόμη και στα σπίτια μας με σειρές και φιλμ. Κωμωδίες, κοινωνικά, πολιτικού ή ψυχολογικού περιεχομένου ταινίες, ντοκιμαντέρ κάνουν την εμφάνισή τους στη βραδινή ατμόσφαιρα με το ελαφρύ αεράκι που χτυπάει το λευκό κινηματογραφικό πανί.
Αυτό που μου αρέσει όμως πιο πολύ είναι τα διαφορετικά είδη ανθρώπων που πηγαίνουν να παρακολουθήσουν ταινίες στο θερινό συνοικιακό σινεμά. Οικογένειες με μικρά παιδάκια που φωνάζουν και στριφογυρίζουν γύρω από τις παραταγμένες η μία πίσω από την άλλη καρέκλες, ζευγάρια που επιθυμούν να χαλαρώσουν εποικοδομητικά και ευχάριστα, νεαρούς (ίσως φοιτητές) με ολοστρόγγυλα γυαλιά μυωπίας και καρώ πουκάμισο με ένα βιβλίο στο χέρι, "παρακμίες" που περιμένουν να ξεκινήσει η ταινία κρατώντας ένα αναμμένο τσιγάρο μισοτελειωμένο...
Το μόνο λοιπόν που μας απομένει να πούμε είναι:
"Κ α λ ή π ρ ο β ο λ ή"...............