Πόσα τριαντάφυλλα μπορεί να χωρέσει η αγκαλιά σου;

 Μια αγκαλιά λουλούδια πόσο μεγάλη μπορεί να είναι; Με τα πέταλα, τα αγκάθια, τα φύλλα της... όλα να είναι ξεχωριστά και ιδιαίτερα και όλα μαζί να συνθέτουν το ίδιο... ένα λουλούδι. Τα λουλούδια κοιτάζουν ψηλά προς τον ήλιο, στέκουν όρθια μέχρι να μαραθούν και να γύρουν στο πλάι, όταν πλέον θα φθάνουν προς το τέλος της ζωής τους. Μα ακόμη και όταν μαραίνονται δεν χάνουν την ελπίδα για ζωή, ακριβώς επειδή αναδίδουν μία μεθυστική μυρωδιά, -την τελευταία κατά πάσα πιθανότητα- που παραμένει αειθαλής.
Η ανθρώπινη αγκαλιά πόσο τριαντάφυλλα μπορεί να χωρέσει; Με τα πέταλα, τα αγκάθια, τα φύλλα...;
Τι θα σήμαινε αν κάθε τριαντάφυλλο αντιπροσώπευε και ένα διαφορετικό άνθρωπο; Με όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που είναι διαφορετικά, αλλά συνθέτουν το ίδιο;
Η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες φορές επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στις διαφορές που ξεχνάμε ότι όλοι έχουμε την ίδια βάση• ξεκινάμε από το ίδιο σημείο και εξελισσόμαστε με διαφορετικό τρόπο. Δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι. Δεν παύουμε να έχουμε κοινή αφετηρία. Ο δρόμος που ακολουθούμε είναι διαφορετικός, και αυτό γιατί με το ξεκίνημα της ζωής μας κατακλυζόμαστε από ανάγκες τις οποίες καλούμαστε να ικανοποιήσουμε και από ερεθίσματα στα οποία χρειάζεται να προσαρμοστούμε για να επιβιώσουμε (ακόμη και όταν αυτή η "προσαρμογή" είναι δυσλειτουργική, αλλά για κάποιους ιδιαίτερους λόγους φαντάζει στον κάθε άνθρωπο ως μονόδρομος). Θα ήταν τόσο δύσκολο να κοιτάξουμε και εμείς προς τα πάνω τον ήλιο, όπως τα λουλούδια, διατηρώντας ο καθένας μας την ξεχωριστή μυρωδιά του;

Aς μην ξεχνάμε... ο διαφορετικός είναι και ο όμοιός μας... είναι ο άλλος στην αντανάκλαση του καθρέφτη μας...