Περπατάω στο δρόμο και σκέφτομαι εσένα.
Τρώω και σκέφτομαι εσένα.
Ξαπλώνω και σκέφτομαι εσένα.
Ονειρεύομαι και σκέφτομαι εσένα.
Μάλλον έχεις κατακλείσει το μυαλό μου. Νομίζω ότι πλέον κατοικείς μέσα μου, δεν ξέρω πώς τα κατάφερες να με κερδίσεις έτσι. Και ενώ κάποιο μέρος του εαυτού μου δεν το θέλω, δεν με νοιάζει και δεν το αγαπώ, με νοιάζεις εσύ, που γεμίζεις αυτό το μέρος και το κάνεις ομορφότερο- κάθε μέρα. Είσαι εκεί να μου θυμίζεις πόσο όμορφη είναι η ζωή, η αγάπη, η ταχυκαρδία όταν κοιτάζεις κάποιον στα μάτια και μαγεύεσαι, το χαμόγελο που ξεδιαλύνει τα σύννεφα σ' εκείνες τις μουντές μέρες. Ό,τι και να πω, ό,τι και να κάνω κατοικείς μέσα μου. Και δεν θέλω να φύγεις- μου αρέσει αυτό.
Λατρεύω να καθόμαστε με τις ώρες και να μιλάμε για διάφορα θέματα, από τα πιο ανούσια μέχρι και τα πιο βαθυστόχαστα- όλα φαντάζουν εξ'ίσου σημαντικά. Λατρεύω όταν κάνει κρύο να με παίρνεις αγκαλιά για να με ζεστάνεις, ενώ παράλληλα παραπονιέσαι ότι κρυώνει το κεφάλι σου επειδή έχεις κοντά μαλλιά. Λατρεύω όταν με κρατάς μέσα στο λεωφορείο για να μην πέσω και τελικά τραμπαλίζεσαι εσύ.
Και όταν θέλω να σε φιλήσω, σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου για να σε φτάσω, να έεεετσι!!
Και εσύ να με κρατάς από τη μέση για να με στηρίξεις.
Σαν να θέλεις να μείνω καρφιτσωμένη επάνω σου για ώρες.
Αλλά τα πόδια μου με προδίδουν καμιά φορά και μουδιάζουν, γι'αυτό πρέπει να κατεβώ από τις μύτες των ποδιών μου και να ακουμπήσω ολοκληρωτικά στα γήινα.
Κοιταζόμαστε και συνεχίζουμε να περπατάμε προς τα κάτω πιασμένοι από τη μέση.
Ξέρετε, εμάς μας αρέσει πολύ το περπάτημα.
Τρώω και σκέφτομαι εσένα.
Ξαπλώνω και σκέφτομαι εσένα.
Ονειρεύομαι και σκέφτομαι εσένα.
Μάλλον έχεις κατακλείσει το μυαλό μου. Νομίζω ότι πλέον κατοικείς μέσα μου, δεν ξέρω πώς τα κατάφερες να με κερδίσεις έτσι. Και ενώ κάποιο μέρος του εαυτού μου δεν το θέλω, δεν με νοιάζει και δεν το αγαπώ, με νοιάζεις εσύ, που γεμίζεις αυτό το μέρος και το κάνεις ομορφότερο- κάθε μέρα. Είσαι εκεί να μου θυμίζεις πόσο όμορφη είναι η ζωή, η αγάπη, η ταχυκαρδία όταν κοιτάζεις κάποιον στα μάτια και μαγεύεσαι, το χαμόγελο που ξεδιαλύνει τα σύννεφα σ' εκείνες τις μουντές μέρες. Ό,τι και να πω, ό,τι και να κάνω κατοικείς μέσα μου. Και δεν θέλω να φύγεις- μου αρέσει αυτό.
Λατρεύω να καθόμαστε με τις ώρες και να μιλάμε για διάφορα θέματα, από τα πιο ανούσια μέχρι και τα πιο βαθυστόχαστα- όλα φαντάζουν εξ'ίσου σημαντικά. Λατρεύω όταν κάνει κρύο να με παίρνεις αγκαλιά για να με ζεστάνεις, ενώ παράλληλα παραπονιέσαι ότι κρυώνει το κεφάλι σου επειδή έχεις κοντά μαλλιά. Λατρεύω όταν με κρατάς μέσα στο λεωφορείο για να μην πέσω και τελικά τραμπαλίζεσαι εσύ.
Και όταν θέλω να σε φιλήσω, σηκώνομαι στις μύτες των ποδιών μου για να σε φτάσω, να έεεετσι!!
Και εσύ να με κρατάς από τη μέση για να με στηρίξεις.
Σαν να θέλεις να μείνω καρφιτσωμένη επάνω σου για ώρες.
Αλλά τα πόδια μου με προδίδουν καμιά φορά και μουδιάζουν, γι'αυτό πρέπει να κατεβώ από τις μύτες των ποδιών μου και να ακουμπήσω ολοκληρωτικά στα γήινα.
Κοιταζόμαστε και συνεχίζουμε να περπατάμε προς τα κάτω πιασμένοι από τη μέση.
Ξέρετε, εμάς μας αρέσει πολύ το περπάτημα.
